Je kent die momenten wel in je leven dat je denkt “laat de boel maar de boel, ik heb er wel een beetje genoeg van!” Ook een Bourgondiër als ik heeft die momenten wel eens gehad in haar leven. Zo denk ik terug aan een scheiding of na het faillissement van mijn bedrijf in 2009 dat ik dacht “sluit mij maar op in een klooster”. Afgelopen maanden was het weer zo’n periode dat ik liever in een put onder de grond zat in plaats van nog een fles wijn open te trekken. Achteraf bedenk ik me dat die volgende fles geen verkeerde optie was, maar het alternatief was eigenlijk toch beter.

Ik ga het klooster in! Terug naar af, terug naar de basis, even helemaal niets en op zoek naar bezinning.

Al sinds mijn jaren als twintiger heb ik zo nu en dan wel eens de behoefte om een klooster in te gaan. Waarom? Al sla je me hartstikke dood, maar noem het een roeping De afgelopen tijd was best pittig, hierover zal ik niet uitwijden, maar ik moest iets doen met mezelf. “Ik ga het klooster in!” riep ik naar ’t schatje die door de bank heen zakte van schrik. Daar zit je dan als goede vent, lekker aan een wijntje en je hebt een gezellige avond met je meisje en opeens hoor je dat? Kan mij voorstellen dat je denkt “wat is er in hemelsnaam gebeurd?” Na een korte discussie flapte ik er ook nog uit dat ik een maand in retraite wilde, de shock was compleet. Mijn schatje is toch wel de liefste van de hele wereld want hij vond het een goed idee “als je het wilt doen, dan moet je het gewoon gaan doen” zei hij. “Maar misschien is een weekendje ook wel voldoende” voegde hij er nog snel aan toe.

De volgende ochtend hing Tante Vivian in de email met een zeer vriendelijke en communicatieve zuster van het klooster. Jazeker! Zusters mailen, zitten op Facebook en Twitter en bloggen ook met enige regelmaat op hun website. Raar hoe in je hoofd bepaald wordt dat zusters dit soort dingen niet doen, je verwacht dat ze stil zijn en de buitenwereld nooit meer zien, maar niets is minder waar. Enfin, een lang verhaal kort, maar de zuster adviseerde ook om gewoon een weekend mee te leven en kijken hoe het bevalt. De afspraak is dat ik meeleef in het klooster voor een weekend, dat betekent mee bidden, helpen in het klooster met werk dat voor handen is, mee eten met de zusters en zo af en toe een goed gesprek.

Nou daar ga ik dan, gaf ’t schatje nog een laatste kus en liep door het hek de kloostertuin in. Ik bleef maar naar hem kijken, had zo met hem te doen.

‘T schatje bracht me weg naar het klooster. Het was lang ijzig stil in de auto. Ik was vreselijk gespannen, wat kon ik verwachten? Niet roken, geen telefoon, laptop of internet en geen flesje wijn bij het eten, ik lijkt wel gek! Maar toch ook dat kriebelende gevoel dat je dit perse wilt meemaken, ongeacht hoe moeilijk het is. Eenmaal aangekomen bij het klooster volgden veel kusjes, knuffels en bemoedigende woorden “nou daar ga ik dan” zei ik zacht. Ik gaf een laatste kus en liep door het hek de kloostertuin in. Ik bleef maar naar hem kijken, had zo met hem te doen. “wat bezielde ik” bedacht ik me toen ’t schatje uit het zicht was en ik de eerste stap op de trap van het klooster zette. De deur opende en een vrolijke zuster keek met olijke ogen op me neer van boven aan de trap, waar mijn voet nog op de eerste trede stond en alle vrees of vreemde gedachten in een keer van mijn schouder afvielen “jij moet Vivian zijn!” riep de zuster vrolijk naar me.

dit was pas thuiskomen, als een warme deken die om je heen geslagen wordt.

Na wat korte plichtplegingen en kennismakingen werd ik naar mijn kamer gebracht in het gastenverblijf op 3 hoog. Er stond alleen een bed, boekenkast, wastafel en een tafel met 2 stoelen, verder was er helemaal niets. Douchen deed ik op de douche op de gang die er speciaal was voor de gasten. Ik was zo blij als een kind! En dan opeens, begint het dagelijks leven op het klooster. 4 maal per dag naar de kapel, zwijgzaam met alle zusters naar de eetzaal na de dienst, nog meer bidden voor het eten dat we hebben gekregen, eten, lachen met de zusters, goede gesprekken en mooie verhalen van de zusters die zij hebben meegemaakt tijdens hun leven in het klooster. Ik moet iedereen die dit leest eerlijk bekennen, dit was pas thuiskomen, als een warme deken die om je heen geslagen wordt. De liefde en begrip die deze zusters hebben gegeven is onbeschrijfelijk groot, en ze gaven de inzichten die je vroeger op school al leerde: Wees eerlijk, zorgzaam, vriendelijk, wees goed, doe goed. Ik had goede gesprekken met de vrolijke zuster en haar input dreunt nog na van dit weekend in het klooster. Om eerlijk te zijn mis ik de omgeving van rust, liefde, zorgzaamheid en vriendelijkheid nu ik weer thuis ben in in de harde werkelijkheid terecht ben gekomen.

Wauw, ik dacht aan droog brood en soep, maar dit had ik echt niet verwacht!

Mijn learnings zijn wel duidelijk: Wees goed, doe goed en denk goed om jezelf, dan vind je vanzelf het juiste pad. Maar een andere learning is het eten in het klooster, man wat is dat lekker zeg! In ochtend vers kloosterbrood, en met kloosterbrood bedoel ik ook echt kloosterbrood. Elke ochtend een grote kan koffie of verse warme melk van hun eigen koeien, ze hebben er overigens 150. Ook een eitje krijg je er gewoon. Je kunt zelfs kiezen, hard of zacht gekookt. Verse kaas en vleeswaren en zelfs heerlijke romige yoghurt kun je als ontbijt nemen. In de middag is er warm eten wat zelfs ik als provinciaaltje nooit heb gekend. Pasta met een heerlijke stoofpot of aardappelgratin met asperges in botersaus met ei zijn gewoon wat voorbeelden die ik daar heb gegeten. Als foodie was dit toch wel een soort van wake-up call. Wij Nederlanders eten zo slecht, dat ik durf te stellen dat er in kloosters nog beter wordt gegeten. We moesten ons kapot schamen met onze McDonald’s en vieze patat en shoarma op iedere hoek van de straat, laat staan wat ze bij de Albert Heijn durven te verkopen. Deze learning gaat ook mee voor de toekomst, eet goed!

Nu, bijna een maand later heb ik nog steeds de drang om voor een langere tijd mee te leven in dit klooster. Geen lastige hoofdbrekers, geen snelle maatschappij waar “IK” in kapitalen gedrukt staat, geen verplichtingen en rekening houden met anderen, maar gewoon tot bezinning komen, de rust vinden en terug naar jezelf gaan met behulp van deze liefdevolle zusters van dit mooie klooster. Wat is het doel? In ieder geval om er als beter mens uit te komen. Ik raad het jullie allemaal aan, doe eens gek en ga terug naar jezelf.

Uiteraard wil ik hierbij nogmaals alle lieve zusters van het klooster bedanken, met name de “vrolijke zuster” en natuurlijk moeder overste voor hun liefde, begrip en gastvrijheid.

Wil je ooit een leven in balans hebben? Google dit: Ora et labora en dan begrijp je goed wat deze zusters bedoelen en wat het voor je kan doen. En als je wilt weten waar ik dit weekend heb beleefd, kijk hier dan op de site van het klooster van het Heilig bloed of volg de vrolijke zuster op Twitter

Een dagje uit naar het klooster kan ook! De Brabantse Kluis, waar de 150 koeien staan, is een geweldig restaurant waar je na een wandeling in de buurt even lekker op adem kunt komen. Na een heerlijke maaltijd en een drankje kun je een mooie wandeling maken in de kloostertuin.

Het bericht Foodie in een klooster verscheen eerst op Vivian van Brussel | PA FOR A DAY.

Zelf boter maken voor dummies

Afgelopen weekend was ik met mijn ouders aan het genieten van de zon op een terrasje aan een grachtje in een pittoresk stadje en we vroegen ons af hoe je boter maakt. Soms krijg je door toedoen van (iets) te veel wijn en een mooi zonnetje op je bol vreemde verhalen waarbij je achteraf niet meer weet hoe je er nou op kwam. Het viel ons namelijk op dat je in de betere restaurants boter bij je verse stokbrood krijgt dat met gemak duizendmaal beter is dan de dure boter bij de Albert Heijn (lichtelijk overdreven uiteraard). De meest wilde theorieën over de inhoud van boter, de bereidingswijze, rusttijden, toe te passen materialen en de hoeveelheden kwamen voorbij. De restaurateur kwam ook met een briljant verhaal maar ging voor de zekerheid toch maar even met de chef overleggen en een paar minuten later stond hij beduusd naast de tafel “inderdaad, alleen room heb je er voor nodig en een mixer”  zei hij terwijl hij nog achter zijn oren stond te krabben. “Dat ga ik volgend weekend maken” riep ik enthousiast, wetende dat zaterdag mijn enige vrije dag is voor dat weekend.

Pleonasme

Boter wordt gemaakt van de room die boven komt drijven bij melk. Omdat de room een lagere dichtheid heeft dan het water in de melk, komt het vanzelf bovendrijven. Het opvangen of scheppen van de room noemen we ook wel afromen en heeft dan ook niets te maken met zakelijke of criminele bezigheden. Roomboter is altijd gemaakt van room en dus is de term roomboter overbodig, we kunnen het gewoon boter noemen. Dit noemen we ook wel pleonasme, groen gras en witte sneeuw is hetzelfde en spreekt voor zich. Anyhouse, boter mag pas boter heten als er 80% melkvetten inzitten, margarine is dus géén boter. Dat je het even weet!

Benodigdheden

Meer dan onderstaand heb je niet nodig:

• 500 milliliter verse room van de boer
• 3 grote kommen (1 kleine, 1 grote en 1 iets grotere)
• Zout of sel de mer
• Mixer
• zeef

Stap 1:

Giet de verse room in een grote kom en meng de room tot het slagroom is. Met een paar minuten heb je al een heerlijke slagroom. Na ongeveer 8 tot 10 minuten met de mixer heb je eindelijk het resultaat waar je naar toe wilt. In de kom zie je wat korrelige emulsie en wat sap. Dit sap is eigenlijk karnemelk, maar dan superlekker en vet! Pak de zeef en giet de inhoud van de kom in de zeef en vang het op in de kleine kom. Hierin zit je karnemelk en zet het even in de koelkast om het wat kouder te krijgen, vind ik net iets lekkerder.

Stap2:

Haal de dikke emulsie uit de zeef en kneed het fijn als deeg en maak er een grote bal van. Pak nu de grotere schaal en vul die met ijskoud water. Wat je nu doet is een beetje ranzig maar is echt nodig. Je kneedt de grote bal in de schaal net zo lang tot het water troebel is. Verschoon het water weer met ijskoud nieuw water, en start opnieuw met het kneden van de boter. Dit herhaal je nog eens 2 maal of totdat het water niet meer vies wordt. Voila! Je hebt nu je eigen boter gemaakt.

Stap3:

Houd je van gezouten boter, dan vermeng je er ongeveer 2 theelepel zout doorheen en kneedt dit er goed doorheen. Je hebt nu gezouten boter.

Stap 4:

Nadat je ongeveer een uur bezig bent geweest om al het vet van je handen te wassen, maak je een lange rol van de boter. Deze rol leg je op huishoudfolie en maak er een lange egale rol van door als een deegroller de boter glad te krijgen. Laat dit een aantal uren rusten in de koelkast tot hij goed hard is.

Stap 5:

Snijd van de rol een aantal plakken roomboter en doe er nog wat grof zout op om er een lekkere bite bij te krijgen. Je boter is nu klaar om bij een vers gebakken stokbroodje op te eten. Hoe makkelijk is dit?

#Tip

Stap 3 kun je ook vervangen door peterselie, dan heb je kruidenboter. Of meng er een geraspte schil  citroen en 2 theelepels citroensap doorheen, dan krijg je een frisse citroenboter. Uiteraard kun je ook wat knoflook uitpersen om een mooie knoflookboter te krijgen, het is eigenlijk heel simpel en leuk om te doen.

Persoonlijk vind ik de (room)boter uit de supermarkten echt niet te eten, smaak is vlak en proeft in de nasmaak iets te chemisch. Bij de Albert Heijn verkopen ze een aantal merken (room)boter met een prijs vanaf € 1,85 per 250 gram. Ook deze zijn niet lekker, maar beter is er niet te krijgen omdat we allemaal aan de margarine zitten die in de verste verte niet lijken op iets van boter. Koop voor een euro 500 milliliter verse room bij de boer en je hebt weer echte boter op je boterham of vers gebakken stokbrood. Ook voor de tijd dat je bezig bent om je eigen boter te maken hoef je het niet te laten, je bent er maximaal 20 minuten mee bezig.

Veel plezier, eet smakelijk en let op de lijn

Lees hier de blog op LekkerTafelen.nl: 

Het bericht Zelf boter maken voor dummies verscheen eerst op Vivian van Brussel | PA FOR A DAY.